Valse beschuldigingen en achterdocht

Het leven als mantelzorger van iemand met dementie is soms een proeve van geduld en toewijding, van liefde en vergeving, van een lach en een traan.“De eerste fase van haar dementie is voor mijn moeder een weg met hoogte- en dieptepunten geweest. Soms was ze helder en zei ze met tranen in de ogen hoe beangstigend dit alles voor haar was. Op andere momenten werd ze gewoon zomaar opeens erg kwaad. Zo verdacht ze ons ervan dat we haar leven wilden regelen. Ze had in een bepaalde periode een hele stapel plastic boodschappentassen verzameld. Toen ik ernaar vroeg wat ze daarmee wilde doen en ik ze wilde opruimen stuurde ze me het huis uit!

Wat we nu doen om toch wat te kunnen opruimen, is op mijn vaste wekelijkse schoonmaakochtend een kamer uitkiezen en zegge: “Kom mam, laten we deze kamer eens opruimen.” Wij stimuleren haar dan ook om verhalen te vertellen over de dingen die we tegenkomen. Beetje bij beetje kunnen we zo de achteruitgang wat dragelijker maken. Maar soms zijn we halverwege en vraagt ze opeens: “Waarom haal je mijn spullen weg?”Als dat gebeurt gaan we niet in discussie, stoppen we direct en gaan we gewoon wat anders leuks doen.”

Het leven als mantelzorger van iemand met dementie is soms een proeve van geduld en toewijding, van liefde en vergeving, van een lach en een traan.